من استبد برأیه هلک
برداشت اول
دوست داشتم و دارم که اینجا ، از دغدغه های فرهنگی بنویسم و هم کمتر حرف سیاسی بزنم و هم کمتر ، سیاسی ، حرف بزنم !
دوست داشم حرف سیاسی نزنم چون سلیقه ها و نظرات سیاسی ، عموماً ریشه در مبانی فرهنگی و عقیدتی دارند و منطقی است که ابتدا آن مبانی فرهنگی واکاوی شوند !
و دوست داشتم سیاسی حرف نزنم چون شیوه نقد ، شیوه صراحت و وضوح است و با دیپلماتیک حرف زدن و فیگورهای سیاسی گرفتن ، بعید است که مفاهمه ای شکل بگیرد. اسلوب نقد ، بیان را ، صریح و واضح می طلبد
برداشت دوم
اسفندیار رحیم مشایی را با همه ماجراهایش می توان به چیزی نگرفت و به کناری گذاشت . واصولاً چرا نباید چنین کاری کرد ؟
چه اهمیتی دارد که یک انسان از بین میلیاردها انسان روی زمین ، حرف های اشتباه و ناقص و بی صدر و ذیل و نامفهوم بزند ؟
اما چیزی را که نمی توان به راحتی کنار گذاشت ، حمایت مکرر و مطلق و جدی رئیس جمهور از جناب مشایی و اظهار نظرهای اوست !
چیزی را که نمی توان کنار گذاشت ، صحه گذاردن رئیس جمهور بر این اظهار نظرها و در کمال تأسف ، پافشاری بر آنهاست ! این که رئیس جمهور، در برابر موج انتقاد و اعتراض خیرخواهانه علما و دلسوزان دولت ، در کمال خونسردی ، حرف های نسنجیده مشایی را ، موضع و حرف دولت بخوانند !
این که علیرغم منع رهبری فرزانه ، مشایی ، با نظر و حمایت مطلق رئیس جمهور ، عملاً نفر دوم دولت باشد !
این که رئیس جمهور تمام نقد ها و نصیحت های علما و علاقمندان دولت را در مورد کنترل مشایی ، به هیچ بگیرد ! به هیچ !!
من نمی توانم برخلاف بعضی دوستان با همه این قضایا ، وانمود کنم که حساب احمدی نژاد از حساب مشایی جداست. و چگونه می تواند جدا باشد وقتی بارها و بارها ، رفتار متعصبانه احمدی نژاد را در حمایت مطلق از مشایی و اصرار بر نظرات وی دیده ایم ؟
قضاوت جامعه در مورد مسئله احمدی نژاد-مشایی ، مبتنی بر اسطوره انگاری و شخصیت سازیهای خیالپردازانه نیست ! قضاوت جامعه بر مبنای واقعیات شکل می گیرد.
هنگامی که احمدی نژاد ، آنچنان بی پروا و مطلق و متعصبانه از رفتار غلط مشایی اعلام حمایت می کند و در کمال بی ملاحظگی ، به نظر رهبری فرزانه و علما و دلسوزان بی توجهی نشان می دهد ، چرا قضاوت جامعه در مورد او بی پروا و صریح نباشد ؟!
البته فرهنگ جامعه ما ، فرهنگ مدارا و ملاحظه گری و مصلحت اندیشی است و قضاوت مردم نیز همراه با نوعی نظر کریمانه و ملاحظه گرانه است ، اما ایشان به این رفتار و قضاوت کریمانه مردم نباید مغرور شوند !
ایشان به خوبی می دانند که مردم ، احمدی نژاد را در نسبتش با رهبری فرزانه و علمای بزرگوار و منش متخلقانه او تعریف کرده اند .
مردم کاملا واقع گرا هستند و اکنون این ابهام به طور جدی برایشان مطرح است که :
اول) : چه اصراری در طرح این مباحث غلط و التقاطی و بی صدر و ذیل و پر هزینه ، از جایگاه رئیس دفتر رئیس جمهور وجود دارد ؟
دوم) : آیا اعتراض و نارضایتی مکرر عالمان و خیرخواهان ، نسبت به این اظهار نظرها ، کافی نیست که در رئیس جمهور محترم ، اندکی تردید در حمایت مطلق از مشایی به وجود بیاید ؟
سوم) : در فضایی که موجی از نارضایتی در بین علمای سطح اول قم و سایر نقاط کشور ، نسبت به نظرات مشایی به وجود آمده و بزرگانی در طراز آیت الله مصباح یزدی و مکارم شیرازی و ... در سرحلقه این نقادی ها قرار گرفته اند ، این که رئیس جمهور بر حمایت از مشایی پافشاری کند و او را اسلام شناس !! بخواند ، چه توضیحی غیر از لجاجت می تواند داشته باشد ؟
چهارم ) : روشن است که منع رهبری فرزانه از تصدی پست معاونت اولی توسط مشایی ، منع از تصدی یک مسئولیت کلیدی و مرجع و مصدر قرار گرفتن برای تصمیم سازی ها و تصمیم گیری های کلان بوده است و الا خود معاونت اولی که خصوصیت و موضوعیتی نداشت ! و اما سوال و دغدغه جدی اینست که چرا اکنون با نظر شخص احمدی نژاد ، مشایی ، عملاً تبدیل به نفر دوم دولت شده و سرنخ عزل و نصب ها و سیاستگذاری ها و تصمیم های کلان فرهنگی در دولت به او منتهی می شود و به تعبیر رئیس جمهور ، نظر و حرف ( غلط و نقادی شده ) او نظر و حرف دولت تلقی می گردد ؟

برداشت سوم
اکنون شاید مناسب ترین کار برای احمدی نژاد عزیز این باشد که اندکی از این استبداد رأی و بی اعتنایی به نظر دلسوزان ، فاصله بگیرد ، در گوشه ای بنشیند و به دقت در مفاد و فحوای نامه رهبر فرزانه در مورد منع مشایی از تصدی پست معاونت اولی ریاست جمهور ، مطالعه و اندیشه کند . آنجا که حضرت ایشان با دور اندیشی و روشن بینی فرمودند :
 انتصاب جناب آقای اسفندیار رحیم مشایی بر خلاف مصلحت جنابعالی و دولت و موجب اختلاف و سرخوردگی میان علاقمندان به شماست