اگر خواص در دو جناح ما خود را بالاتر از هم نمي دانستند و همه و همه لجبازي را يكنار گذاشته و عاشقانه و پروانه وار گرد انقلاب و رهبر مظلوممان ميگشتند طعم اين همه حضور در كام همه انان كه امدند تا بر سرنوشت خود اثر بگذارند تلخ نميشد و....
افسوس كه در برزخ بي بصيرتي مانده ايم ، چه ما كه منادي دائمي بصيرتيم و چه انان كه بي بصريت بوده و هستند
