بخش 2 از ترس فضاي مجاز صفحه نظرات عمو: ببخش عمو... ختم کلام حقيرانه اين بنده کوچک و خطاکار خدا(اينا مال باباس ها وگرنه مي دونين که من معصومم چون کودکي مانند همه فرشتگان خدام) اينکه ته دل خيلي‌هامان مي ترسيم که چيزي بيش از اين کرده بي زيان و پر از خير( بخشش يک سال گذشته خطاهامان و خريد بخشش براي گناهان يک سال آينده مان) حسين نياز داشته باشد.... اصلا به ترکيب شهداي عاشورا نگار کنيم کمتر در ميانشان اهالي قال و فرياد مي بينيم... همگي مردماني اهل انديشه و دانش که به چراغ دانش معرفت يافتند تا در زمانه اي پرغبار حق را از باطل تشخيص دهند و چون تشخيص مبتني بر معرفت داشتند حاضر به قطعه قطعه شدن جسم شدند و به قول ما امروزي ها: خوب کشته شويم که چي؟ را نگفتند... همين امروز حسين فرياد ياري بزند کداممان؟ کداممان؟ مگر اندکي که رستگار شدند