سلام . متشكرم . حال شما خوبه ... خب شما راستشو گفتيد بذاريد منم احساسم رو در مورد نگاهتون صادقانه بگم : اين كه به خاطر خودمون گريه كنيم كه خيلي خودخواهانه است . يعني محرم فقط براي اينه كه ما خودمون رو سبك كنيم و به خاطر دردها و غصه هاي خودمون گريه كنيم ؟ منم معتقدم امام حسين به گريه هاي ما نيازي نداره همونطور كه خدا به نماز و روزه هاي ما نيازي نداره ! اگه ما نماز ميخونيم به خاطر اينه كه اون خدايي كه گفته بخونيد ، خاطرش خيلي خيلي عزيز بوده ! ما نماز نميخونيم كه مثلا يه حسّي بگيريم و انژي پيدا كنيم ! نماز خوندن و دعا خوندن و حج رفتن و جمكران رفتن و كار خوب كردني كه به خاطر لذت بردن و سبك شدن و آرامش پيدا كردن باشه از بت پرستي هم بدتره ! چون تهش يه چيز درمياد : « من » ... « من » لذت بردم از نمازم . « من » حال كردم با عبادت كردن ... اين « من » بُته !! چيزي كه اين بت رو ميتونه بشكنه فقط همون خداييه كه خاطرش خيلي خيلي عزيزه و فقط براي خودش عبادت بايد كرد . عزاداري هم همينه ! خاطر امام حسين اونقدر براي ما و شما عزيزه كه طاقت نداريم بشنويم يه روزي ، يه جايي اون جنايتو در موردش مرتكب شدن ! سوختن ما و عزاداريمون براي اينه كه براي خيلي هامون ( مثلا خود شما ) چيزي يا كسي عزيزتر از امام حسين نيست . ما فقط ميخوايم به خدا و حتي شايد به خودمون ثابت كنيم كه اونقدر سنگ دل نشديم و از مرحله پرت نيستيم كه با خاطره امام حسين غمگين نشيم ! عزاداري يعني همين ! ... و به قول شما همه چيز بايد به اندازه معقول باشه و به افراط و تفريط كشيده نشه . ممنونم ازتون .