متاسفانه من زياد زباندان نيستم. و اين روزها بيش از همه تاسفم ميخورم از اينکه هيچي عربي نميدونم. ولي يه مطلبي رو به نقل از عزيزي که به عربي بسيار مسلط بود ميگم و اونم اينه که قدرت تصويرگري که شعر عرب داره، به هيچ وجه در اشعار پارسي به چشم نميخوره. اگر واقعا اينطور باشه -که بعيد هم نميدونم همينطور باشه- در اون صورت، نازيدن به وزن و آهنگ و نثر مسجع پارسيمون در برابر اون قدرت تصويرگري فوق العاده، زياد هم روا نيست. يعني خواندن اين مطلب ناخودآگاه، اندکي پان ايرانيستي را در مخاطب القا ميکنه.
هر چند لازم به ذکره که خودم هم بسيار شيفته ادبيات و شعر پارسي -به خصوص از نوع هم ولايتيهاي خودمون يعني فردوسي و اخوان- هستم.