عرب در صحراي سخنوري به دنيا مي آيد و سر بر بيابان تکلم ميگذاردعربها از ميان همه هنرها فقط زبان دارند ،هيچ زباني به زيبايي عربي نميتواند بر صفحه برقصدتکلم به زبان عربي احلي من العسل استصحرا در نگاه يک شاعر عرب است که سخن ميگويدعرب در بيابان شتران خود را از کودکي تا گمشدن نامگذاري کرده استشتر سرخ مو ، شتر سبزه رو ، شتر شش ماهه ، شتر چهارده سالهشتر شيري ، شتر پلنگي ، شتر زنگولي ، شتر مست ...ميبني اين قافله پر از بار معاني و متاع مضامين عرب است که قرن ها بر متون ادبي و عرفاني و فلسفي جهان حکومت ميکند ، و تو باور نميکني شعر جانسوز اي ساربان آهسته ران سعدي ، پيش تر تصنيف يک شاعر بيابانگرد عرب بوده است ، چه ، شاعران عرب نخستين شاعراني بوده اند که بر سياهه چادر سوخته معشوق اشک ريختند و در ميان رمل هاي تشنه و سدرهاي سوخته نينوا به ملاقات محبوب مهرگستر نائل آمدند !
زنده باد زبان عربي ، زبان قرآن ، زبان نهج البلاغه
