من على مدح حسن مى ‏گويم
با تو اى شيعه سخن مى ‏گويم
شب ميلاد حسن كوتاه است
آيت الكرسى شهر الله است


سوره‏ ى نصر حسن مى ‏گويد
هم، شه بدر، حسن مى ‏گويد
صورت ناز حسن قبله ‏ى من
سيرت سبز حسن كعبه ‏ى من
هيچ كس نيست به زيبايى او
گر چه كس نيست به تنهايى او
تا نفس هست به او مى ‏نازم
جان خود بر حسنم مى ‏بازم


هر كه ماه رمضان را ديده
سوى او نور حسن تابيده
هر كه احسان كند احسان شد
بر سر خان حسن مهمان شد
هر كه ماه رمضان ماند به تن
شد سر سفره‏ ى احسان حسن
هر كه كنه رمضان را فهميد
رخت احسان حسن را پوشيد


هر كسى آرزوى مردن كرد
رمضان رخت حسن بر تن كرد
گر حسن نيمه كن ماه نبود
هيچ كس بيمه كن راه نبود
گر حسن حاكم اين شهر نبود
هيچ كس قاسم اين دهر نبود
حسن آن لطف رحيم است رحيم
حسن آن رزق كريم است كريم

حسن آن قارى محزون آوا
آيه روضه نماند نجوا
روضه‏ ى قصه‏ى بنچاق فدك
روضه ‏ى سيلى و شلاق و كتك
روضه‏ هايى كه حسن مى ‏داند
فقط از بهر حسين مى ‏خواند
حال اينجا چه عجيب است سخن

مادرش گفته غريب است حسن

ميلاد امام حسن مبارک