وبلاگ :
اين راه بي نهايت
يادداشت :
بچه طلبه هايي كه آدم بزرگ شده اند!
نظرات :
6
خصوصي ،
27
عمومي
نام:
ايميل:
سايت:
مشخصات شما ذخيره شود.
متن پيام :
حداکثر 2000 حرف
كد امنيتي:
اين پيام به صورت
خصوصي
ارسال شود.
+
اميد وصل
سلام،
چه زيبا ودلنشين کلمات دست به دست هم داده اندوازپل احساستان گذشته اند ،گويا قلمتان گام به گام خواننده را به همراه خود ميبرد،وحس اين خاطرات زيبابرايش ملموس ميشود...بسيارزيبابود!..
راستش بنده هم ازبچگي آرزو ميکردم چنين دنيائي داشته باشم،اخلاصش را دوست دارم!..به بعضيها که ميگوئيم مسخره ميکنند...!اما هرجا سادگي،صفا وخلوص باشد خداراميشود يافت..دلهاي ارام وصبورراميتوان يافت...چقدرحضورخدا شيرين است...
وخدائي اين حلاوت را همه جا نميتوان يافت،حضورخدا همه جا هست اما شيريني وحلاوت ذکرويادش درهردلي وهرجمعي يافت نميشود...لياقت ميخواهد...
دراين لحظات ناب خدائي فراموشمان نکنيد ازدعاي خيرتان...
ياعلي مدد*
پاسخ
سلام... ممنونم... بله حقيقتا خدا را مي شد در همان خلوص ها و زلالي هاي اساتيد فرزانه و طلبه هاي باصفا لمس کرد... ملتمس دعاييم