ببخشيد من نمي خوام بحثمون مثل کل کل بشه ولي ببينيد اگه من لباس روحانيت بپوشم يا شما چادر سر کنيد و به همراش يه خطا و لغزشي هم بکنيم خب مسلمه که اثر بدي توي مردم داره. ولي اگه به خاطر اين مسئله بگيم پس چادر نزاريم يا لباس نپوشيم، خب پس اصلا نبايد يه آدم مذهبي باشيم! چون ممکنه خطايي بکنيم و اون خطا به پاي مذهب نوشته بشه! ... من ميگم دغدغه و حرفتون کاملا بجاس ولي به جاي محدود کردن لباس يا چادر، خب بيايم اون روحاني و اون چادري رو بهش گير بديم! يعني حرفمون و بحثمون رو ببريم اونجا نه روي لباس. اينجوري به نظرم پاک کردن صورت مسئلس... درست ميگيد، شما گفتيد رفتار، نه ظاهر. ولي خب ببينيد از خودم مثال بزنم: من الان که ميرم توي خيابون يا پارک يا توي تاکسي اونايي که منو با لباس ميبينن خب ميان و سوال ميپرسن يا مشاوره ميخوان يا اصلا استخاره ميخوان! خب من اگه اين لباس تنم نباشه، در اون تايم خيلي خيلي کمي که دارم از خيابون رد ميشم يا توي تاکسي ميشينم، چطور بايد با رفتارم نشون بدم که من روحاني هستم؟ اصلا امکانش نيس. در نتيجه اون تعامل هاي قشنگ و لحظه اي رو از دست ميدم! اما اگه لباس تنم باشه هر لحظه ممکنه يه ارتباط و تعامل خوب با يکي برقرار کنم. در واقع اين، لباس هست که موقعيت و زمينه ي ارتباط رو فراهم ميکنه(و البته چيزهاي ديگه هم هس)...