اين بحث منو ياد امام راحل مي اندازه كه چه جور اين انسان تعادل رو در خودش حفظ كرد و در هيچ ورطي از حب و بغض نيفتاد.

چون امام از خودش يعني از"من" خالي شد و از خدا پر شد.
همه اين مشكلات رو از"بي تقوايي" مي دونم كه ماها رو"بي پروا" كرده!