خب مسلّمه كه نه! ... ببينيد، شما الان يه كار خير و مثبت رو نظر بگيريد... اصلا نه! يه كار واجب رو در نظر بگيريد مثل نماز! شما وقتي مي‏خوايد نماز بخونيد نمي‏تونيد بريد توي زمين غصبي و بگيد الله اكبر! نمي‏تونيد با آبي كه مال شما نيس وضو بگيريد! چرا؟ چون اصلا اساس نماز، خوب بودن و خوب شدن و توجه به خدا و بنده‏هاي خداس! حالا من براي نماز خوندني كه اين نماز خوندن بايد منو تربيت كنه كه آدم بهتري بشم، مي‏تونم حقوق ديگران رو بزارم زير پام؟ مي‏تونم با آب غصبي و توي زمين غصبي نماز بخونم؟ نه! چون اصلا فاز نماز خوندن با فاز ظلم و غصب فرق داره! من نمي‏تونم بگم خدايا! من مي‏خوام نماز بخونما! خب بيخيال شو ديگه بزار وضومو با يه آبي بگيرم و توي يه جايي نمازمو بخونم! حالا گيرم اون مكان مال يكي ديگه باشه! نمي‏خوام كه اونجا رو بخورم! اما اجازه‏ي اين كار رو نداريم... در مورد حفظ نظام هم همينطور. آرمان نظام، صداقت و رسيدگي به امور مردم كشوره! خب آيا ما مي‏تونيم براي حفظ اين نظام به دورغ متوسل بشيم؟ آيا مي‏تونيم كاري كنيم كه به مردم اجحاف بشه؟ خب مسلّمه كه نه! آخه چطور مي‏شه كه آرمان يه نظام با شيوه‏هاي اجراييش متناقض باشه؟!... همه‏ي اينها بحث‏هاي نظري بود. اما در واقعيت هم هرگز منظور امام اين نبوده كه براي حفظ نظام، مثلا مي‏شه به مردم دروغ گفت يا خيانت كرد! خود امام هم هرگز اين كار رو نكردند و توي مرام‏شون هم نبود! يادم مياد يه بار يكي از مسئولين رفته بود يه پيامي از امام بگيره كه اگه فلان اتفاق افتاد، از قبل آمادگي داشته باشند و زود پيام امام رو توي صداوسيما پخش كنن، اما امام راضي نشدند و گفتند تا زمانيكه اون اتفاق نيفتاده من چيزي نميگم و نمي‏نويسم! خب كسي كه تا اين حد با مردمش صادقه، چطور مي‏تونه به تز «حفظ نظام به هر قيمتي» معقتد باشه ؟!