عليكم السلام... اين سيستم اخلاقي_فلسفي كه شما توصيف كردين، نه تنها بد نيست، يكي از فضائل اخلاقي هست به نام مداراة الناس! يعني مدارا و مهرباني و شفقت با مردم، كه از زاويه نگاه اخلاقي اسلام، يه فضيلت عالي شمرده مي‏شه! من هم معتقدم همه‏ي آدمها با هر نوع اعتقادي قابل احترام هستند و اصولاً انسان از آن جهت كه برترين مخلوق خداست، احترام دارد الا يه عده خيلي اندك كه حالا بحثش بماند... چيزي كه من در پست توصيف كردم، بيشتر از اينكه بشه براش يه نظام فلسفي_اخلاقي در نظر گرفت، يه واكنش رفتاري هست كه ناشي از ضعف شخصيت و عدم اعتماد به نفس هست! اين آدم‏ها چون نظام عقيدتي منسجمي ندارند، دچار يك نوع سردرگمي دائم هستند كه اين سردرگمي باعث ضعف شخصيت و احساس توخالي شدن مي‏شه! در نتيجه براي پوشاندن اين ضعف سعي مي‏كنند طوري رفتار كنند كه هميشه توجه و تاييد ديگران رو دريافت كنند و بهترين راه دريافت توجه و تاييد ديگران، تاييد بي‏ قيد و شرط اونهاست! چيزي كه مورد نقد پست بود، اينه