در روایات ، در باب چرایی نامگذاری حضرت زهرا به نام ( فاطمه ) دلایل و وجوهی آمده است.
یکی از اساسی ترین آن وجوه اینست که فرموده اند : حضرت فاطمه سلام الله علیها را ( فاطمه ) نامیده اند ، چون وجود مبارک ایشان و شیعیان شان از جهنم  دور و جدا هستند. (1)

در واکاوی مفهوم (فاطمیت) ، قابل تامل است که :
الف)  قرآن کریم در آیه 114 سوره هود می فرماید : ( ان الحسنات یذهبن السیئات ) یعنی حسنات و زیبایی های روح ، گناهان و پلیدی های روح را پاک می کند.
 ب)  در روایت آمده است که : محبت حضرت زهرا سلام الله علیها یک حسنه و بلکه از بهترین حسنات است ( احسن الحسنات).
نتیجه منطقی و معرفتی این دو مقدمه قرآنی و روایی اینست که محبت حضرت زهرا سلام الله علیها ، باعث دوری انسان از پلیدی و سیاهی گناه می شود .

حال ، چگونگی این دور بودن یا دور شدن شیعیان از گناه را اینگونه باید تحلیل کرد که : 
محبت حضرت زهرا ، یک نورانیت و زلالی باطن برای انسان به ارمغان می آورد که در پرتو آن ، انسان معرفت و توانی می یابد که خود را آلوده به گناه نکند. و اگر هم گرفتار لغزش شد ، خداوند ، بواسطه همین نورانیت و محبت ، توفیق جبران و توبه به او عنایت خواهد فرمود.
و اینست معنای فاطمیت حضرت فاطمه زهرا.

پ.ن(1) : فاطمه از ریشه ( فطم ) به معنی جدا کردن و فاصله انداختن است