اين كه خداوند فرموده لا اكراه في الدين يعني آدمها بايد از روي ميل دين را بپذيرند و به آن تن بدهند و نمي شود با زور و اكراه كسي را ديندار كرد . كه هيچگاه نه پيامبر و نه ائمه اين كار را نكردند يعني با اجبار كسي را دعوت به دين نكردند . هميشه زيباييها و معارف دين را تبيين مي كردند و اين مردم بودند كه به اشتياق به سمت آنها مي آمدند. اما آيات جهاد و فرمان جنگ و اصولا جنگهايي كه پيامبر مي كردند براي دفاع از حق مردم مسلمان بود. ببينيد ، اگر دشمن شما را دائماً تهديد كند ، جاسوس برايتان بگذارد ، توطئه كند و هر جا كه بتواند از صدمه زدن به شما كوتاهي نكند ، خب شما هم به فكر دفاع مي افتيد ! و گاهي براي اينكه خطر دشمن را بي اثر كنيد بايد حركتهاي بعدي او را پيش بيني كنيد و چند حركت از او جلوتر باشيد تا بتوانيد كاملا بر او مسلط باشيد والا او به شما رحم نخواهد كرد. جنگهاي پيامبر هم همه به خاطر دفاع از اصل دين و دفاع از حق مردم بود . مردم حق داشتند با اسلامي كه تازه شناخته بودندش زندگي كنند و آن ديني را داشته باشند كه خودشان انتخاب كرده اند ! اما دشمن اين حق را از آنها مي گرفت ! خب پيامبر هم در جايگاه رهبر جامعه بايد از حقوق مردم دفاع كند بنابرين گاهي بين ايشان و دشمن جنگ در مي گرفت. اين كاملا معقول و منطقي است . آيات جهاد در قرآن هم همه اينطور تحليل مي شوند