درود

زيبايي سخن را در كلام زيباسخنان پارسي گوي شيرين سخن را با قوه ادراك زبان پارسي چون عسل مي بينيم و وصف كمال و جمال يار را بهتر معنا مي كنيم. كم نداريم مردان و زنان پارسي كه شيوه بيانشان شيريني زبانشان است و تخلص كلامشان. (هر نفسي كه فرو ميرود ممد حيات است و چون برآيد مفرح ذات) به حق كدام شاعر از زبانهاي ديگر ميتواند چنين ابياتي را بيافريند كه همه تاريخ در ذهن آدمي نقش ببندند و به گفتگوي روزانه تبديل شود. شيرين سخنان و پند آموزان بزرگاني هستند كه خود را رعيت خلق مي دانند و هر گفتاري از زبان انان بيرون آيد در جهت كمال انسان است و حرمت وطن . باشد كه پندآموز بزرگ مردان و زنان باشيم نه متملقان و چاپلوسان روزگار.