سال ها قبل ، وقتی که کودک تر از الان بودیم در شب نهم ربیع الاول در مجلس جشنی شرکت کردیم که نامش بود:
( عید الزهرا )
در همان تصورات کودکی منتظر تجربه مجلسی بودیم موقر و متین ، مثل سایر مجالس اهل بیت.
از همان آغاز تحرکات مشکوکی ! توجه کودک درون و بیرون ما را به خود جلب کرد و ما هم که چشم و گوش بسته !
این تحرکات مشکوک! تا آخر مجلس ادامه یافت و اگر منتظرید برایتان تعریف کنم ماوقع فی ذلک المجلس را ، باید بگویم متاسفم که نا امیدتان می کنم.چون ما وقع فی ذلک المجلس ، قطعا از مصادیق کمیته ملی فیلترینگ محسوب می شود و ...
فقط همین را می گویم که آن مجلس و ما وقع فیه!! از تلخ ترین خاطرات کودکی ماست.
من بارها این را گفته ام و نوشته ام و سخت معتقدم و باز هم می گویم که : توهین و هتک بیشتر از آنکه نشان دهنده بدکرداری و بد طینتی طرف مقابل باشد، ظاهر کننده گرفتاری شخص هتاک به یک رذیله اخلاقی است.
طرف مقابل هر کس که می خواهد باشد ، هر کس . حتی کسی که به شهادت تاریخ ، قاتل حضرت زهرای مرضیه سلام الله علیها باشد.
البته بر کسی امر مشتبه نشود که ما سیب زمینی هستیم و بی تفاوت و ... ؛
ابدا ، هرگز ، هیهات ، کلا ، ثم کلا ...
تولی و تبری از فروع دین است و جای مته و خدشه ندارد. خاصه اینکه طرف ما، ظلمی آنچنان سهمگین و جنایتی اینچنین هولناک مرتکب شده باشد.
زیارت عاشورا به عنوان یک متن متقن دینی سرشار است از تولی و تبری!
اما نکته اینجاست که تولی و تبری ، یک رفتار دینی است بنابرین کیفیت اظهار آن هم باید در چهارچوب دین و اخلاق دینی باشد.
گاهی شنیده ایم و می شنویم ما وقع فی ذلک المجالس را ، و آدم می ماند حیران ، از این همه استعداد های محیرالعقول و پنهان بعضی متدینین در بعضی امور خاص !!
دشنام ، هرز گویی و هرز رفتاری هرگز متناسب روح مجلس اهل بیت نیست .
این بزرگواران با دشمنان شان چطور رفتار می کردند؟ در کتاب های درسی دبستان مان بود ماجرای آن مرد شامی که آمد و هرچه دشنام بلد بود نثار امام مجتبی کرد و آن کریم بزرگوار علیه السلام، آنچنان او را به مهر نواخت که ... یادمان هست ؟
گمان نکنند که اهتمام در برپایی مجالس فلانی کشون !! ادای دین و اظهار ارادت به حضرت زهرای مرضیه است و موجب شادی و رضایت ایشان !
عفاف رفتاری و عفاف گفتاری بر تارک سیره عملی اهل بیت علیهم السلام ، می درخشد.
شیر را بچه همی ماند به او تو به پیغمبر چه می مانی؟ بگو!
