• وبلاگ : اين راه بي نهايت
  • يادداشت : تاكزاد پاك آتشناك !
  • نظرات : 6 خصوصي ، 7 عمومي
  • پارسي يار : 7 علاقه ، 2 نظر
  • درب کنسرو بازکن برقی

    نام:
    ايميل:
    سايت:
       
    متن پيام :
    حداکثر 2000 حرف
    كد امنيتي:
      
      
     
    انالله وانا اليه الراجعون
    ضمن تسليت مصيبت وارده به صاحت اسلام به سبب رذالت مستکبرين و اهانت آنان به قرآن مجيد.
    در برخي روايات داريم که برخي اراضي به عنوان اراضي ملعونه معرفي شدند.فالمثل روايت پرهيز حضرت امير از اداي نماز در بغداد و ماجراي ردالشمس.
    سوال اينست که اين لعن مطلق است يا نسبي؟تطبيق آن با عدل الهي به چگونه است؟کلا عبارت لعن و نحس در اسلام چه مفهومي را به دنبال دارند؟متشکرم
    پاسخ

    همه سرزمين ها ، سرزمين خداست و مخلوق خدا ! از ميان همه موجودات فقط انسان و جن هستند كه معصيت خدا مي كنند و ديگر موجودات دربست و مطلق در حوزه طاعت و حيطه ولايت الهي هستند. بنابرين هيچ سرزميني ملعون نيست. البته بعضي سرزمين ها بخاطر بعضي مسائل ديگر ، شرافت پيدا مي كنند مثلا مكه و كربلا . اما هيچ سرزميني اينطور نيست كه ذاتاً ملعون و پست باشد و نشود مثلا در آن نماز خواند حضرت امير اگر قرار بود سرزميني را لعن كنند در مورد كوفه اين كار را مي كردند چون از اين شهر بود كه صدمات و لطمات سنگيني بر حكومت اسلامي حضرت امير وارد شد. در حاليكه حضرت هرگز اين كار را نكردند . معارف اسلامي مي گويد نحسي و شوم دانستن، امريست خرافي و بي مبناي علمي و عقلي و نقلي ! اتفاقا در روايات داريم كه كسي به خاطر بدبياري و اتفاقات بدي كه در يك روز خاص برايش پيش آمد شروع كرد به لعن و نفرين به آن روز و روزگار ! امام صادق عليه السلام بلافاصله به او فرمودند : روز و روزگار مخلوق خدايند نفرينشان نكن ، كارهايت را درست انجام بده (به اين مضمون) ... نكته بسيار مهم اينجاست كه علم حديث شناسي علميست بسيار دقيق كه اگر بخواهيم از يك روايتي برداشت و تحليل داشته باشيم ، مكانيسم خاصي دارد و اولين قدم آن اينست كه اساساً آيا اين روايت از امام معصوم هست يا جعلي و غير معتبر است ؟ و يا مثلاً اين نقل تاريخي درست و معتبر هست يا نه ؟