خب چه ميشه گفت نگاه جامعه هميشه چنين بوده و تغيير آن هم به اين آساني نيست . يک علت نيز بر ميگرده به اينکه خود روحانيون بسيار کم در اجتماع ( بجز اجتماعات رسمي ) و بين مردم حضور دارند و ديدگاه شخصي و علايق آنها هم با توده مردم تفاوت اساسي دارد به همين خاطر است که با چشماني از حدقه درآمده در سينما به شما مينگرند . شايد هم حق داشته باشند . شايد . راستي يک سوال که جوابش را تا حالا کسي به من نداده : چرا روحانيون وقتي به لباس روحانيت درمي آيند اجازه ندارند هرازگاهي ( مثلاً براي خريد و يا تفريح ) آنرا از تن درآورند . چه روايت و يا منطق و اجبار و دستوري پشت اين قضيه هست . اگر پاسخ اين سوال را بدهيد ممنون مي شوم .
ولي ... ولي يک مطلب ديگر ، چرا وقتي يک روحاني به بالاترين سمت اجرايي که خاص غير روحانيون است و کاري فني و کاملاً غير ديني است مي رسد همه بايد آنرا بپذيريم و عادي جلوه دهيم ولي اگر يک شخص غير معمم درخواست نمود به رياست حوزه علميه انتخاب شود از طرف روحانيون نگاهي به او مي شود مشابه همان نگاهي که مردم به يک روحاني در سينما مي اندازند . با سپاس از شما . لازم است به شما هم براي قلم خوبي که داريد تبريک بگم .
