با سلام

فکر کنم مشکل از خود روحانيون است که هميشه خودشان را جدا از جامعه دانسته اند. مثلا در محافل، مجالس، خيابانها، فروشگاهها و ساير جاها هميشه عادت کرده اند که همه به آنها احترام بگذارند. هميشه نظرات خود را به بقيه تحميل کرده اند. براي بقيه تعيين تکليف کرده و به زور به آنها تحميل کرده اند. خود را ولي مردم احساس مي کنند.

بايد روحانيون به بطن جامعه بازگردند و از آن تخت هاي تکبر (منابر) پايين آمده و با بقيه جامعه همراه شوند. نظر بدهند و نظرات را بشنوند با مردم همراه شوند.

البته همين الان روحانيون با اوصاف فوق هم وجود دارند ولي انگشت شمار